سلام
بامداد چهارشنبه 24 تیرماه 1388 و 15 جولای 2009 میلادی
متاسفانه خبر بدی رو داریم و اون اینست که بچه های زیادی که کشته شده ند ، شهدای جنبش ، جنازه هاشون توی سردخونه ست. بر آورد بیشتر از 150-60 نفره ولی اون چیزی که دقیق تا حالا قطعی شده بیش از 60-70 تا شناسایی شده داریم که من خبر های دقیق تر به دستم برسه در شب های بعد خدمتتون می گم. سهراب اعرابی یکی از این شهدای ماست. در کنار ندا و سایر شهدا.
این حادثه ، این صبعیت، این وحشیگری، این خشونت، این رفتار غیر انسانی و غیر دینی و غیر اخلاقی، این آدم کشی و جنایت که در تاریخ ما کم نظیره، وظیفه ما رو سنگین تر می کنه.
نکته اول اینست که روز پنجشنبه که تظاهرات به سبک ایرانی به قول مفسر ام اس ان بی سی از هوش ایرانی هاست که راه حلی پیدا کرده ند با تاکتیک پراکنده شدن و در همه جا بودن موفق شده ند که نیرو های سرکوبگر رو گیج بکنند و اونها کاری نتونند بکنند، ما روز پنجشنبه که روز شهداست، پنجشنبه و جمعه ای که در پیشه 5-8 بعد از ظهر هر کجای کشور که هستید هر کجای شهر که هستید، از خونه باید بیایم بیرون. مهم اینست که در همه جا بیایم بیرون. تا نیرو های سرکوبگر نتونند کاری بکنند. اگر یک منطقه خاصی ، یک شهر خاص ، فقط تهران باشه، فقط مشهد باشه، فقط رشت باشه ، یا هر شهر دیگه، فقط یک منطقه باشه اونوقت سرکوب میشه و این تاکتیکی که هفته گذشته تست کردیم، امتحان کردیم و جواب داد. همه وقتی 5 بعد از ظهر بیایم بیرون تا 8 شب، 9 شب وقتی در خیابون باشیم و در همه جا حضور داشته باشیم، اونوقت نیروهای سرکوبگر هم نمی تونن سرکوب بکنن. مثل امواج دریا ، همه شهر ها و حتی روستا های کشور رو در بر می گیره. با این اومدن توی خیابون، هر جایی که جمعیت پنجاه نفر- شصت نفر- صد نفر – هر تعدادی که صلاح می دونیم جمع میشه دور هم می تونه که با یک "وی" ساده ، یک شعار ساده با یک علامت سبز جنبش و بخصوص عکس سهراب و ندا و سایر شهدامون می تونیم که حرف خودمونو بزنیم، اعتراض خودمونو بکنیم، عکسمونو بگیریم، فیلممونو بگیریم، و دنیا رو هم مطلع کنیم.
این روز اتفاقا، روز پنجشنبه بسیار بسیار بسیار لازمه که دیسیپلین و نظم مبارزات بی خشونت رو رعایت کنیم. اطلاعاتی که ما داریم این است که اون جمع محدود سردار های رانت خور سپاه که حتی در فرماندهی سپاه هم منفور هستند و عوامل این سرکوب هستند، به شدت محل اختلاف واقع شده ند و زیر فشار هستند از طرف بچه های سالم و درست و پاک و امانتدار سپاه ، بسیج و نیروی انتظامی. بنابر این ما در جنبش مدنی دنبال انتقام گیری نیستیم. انتقام رو بعدا قانون خواهد گرفت از مرتکبین واقعی. ما بیش از هر وقت دیگه ای احتیاج داریم که روز پنجشنبه وقتی که اومدیم از خونه بیرون، هر جایی که از جلوی مقر نیروی انتظامی ، سپاه یا بسیج رد شدیم، یک شاخه گل و نه بیشتر( که یه وقت محل سوء استفاده های دیگه ای نشه ،) اگر خطری نداره و اخطاری نشده که تیر اندازی میشه، جلو بریم و بدیم به کسی که اونجا هست یا پای دیوارش بگذاریم. این کار رو اگر خطر نداشته باشه، یک بچه یا یک پیرزن یا یک پیرمرد هم می تونه انجام بده حتی و حتما هم عکس ها و فیلم هایی که می گیریم نشون میده که ما چگونه بار سنگین این جنایت رو روی دوش و وجدان بچه های سپاه و بسیج و نیروی انتظامی بار خواهیم کرد. این اونجائیست که نیرو های سرکوبگر به نقطه ی شکست نزدیک شده ند. بنابر این من استدعام اینست که دیسیپلین و نظم جنبش بدون خشونت رو رعایت بکنید. روز پنجشنبه احتیاج داریم هم همه بیرون بیایم در همه جا و هم اینکه با نظم خودمون و گل دادنمون نیرو های سرکوبگر رو به نقطه شکست که بسیار نزدیک شده ند نزدیک تر کنیم و در هم بشکونیم.
یه کسی پرسیده که آیا کار خوبیست که ما دم خونه های کسانی که عضو بسیج و سپاه هستند یا حتی عضوی از حکومت هستند یک " وی " بکشیم؟ عضو بالای حکومت. نه یک کارمند ساده. یک "وی" سبز بگذاریم و یک گل هم پاش بگذاریم ؟ حتما به نظر من کار خوبیست. "وی" سبز جنبش رو دم خونه هر بسیجی یا هر سپاهی یا هر عضو بالای حکومت. از معاون وزیر به بالا و مدیران ارشد بگذاریم، گل بگذاریم و اگر هم می تونیم بهتر از اون، اضافه بر اونها عکس سهراب و ندا و سایر شهدامونم اونجا به دیوار بزنیم. دم منزلشون و بعد هم اگر بتونیم باهاشون صحبت بکنیم. مطمئن باشید اینکار تاثیر داره.
نکته دیگه ای که سوال جدی ایست که این روز ها مطرحه بسیار هم پرسیده میشه اینست که جمعه و نماز جمعه رو چکار باید بکینم؟ من سه تا نکته رو سریع خدمتتون عرض می کنم. نکته اول اینکه بدانیم که دشمن یا کودتا چی ها می خوان چکار کنند؟ اطلاعاتی که ما داریم، نشون میده که آقای رفسنجانی در هماهنگی با آقای خامنه ای داره میره نماز جمعه. این تصور ساده رو نداشته باشیم که آقای رفسنجانی میره در نماز جمعه و محکم می ایسته و میگه من رای شما رو پس می گیرم و به ملت می پیونده! این کارو اگر ایشون می خواست بکنه باید قبل از رفتن به نماز جمعه بکنه و شفاف اعلام بکنه. قرار همچین چیزی نیست. بحث آشتی ملی قراره مطرح بکنند و از حضور بچه ها استفاده کنند. سهم نماز جمعه و تهران رو دوربین های تلویزیون هم بگذارند، دنیا رو هم دارند در جریان میگذارند که بعد بگن که این جمعیتی که اومد مثل اون چهل میلیون رای ، رای به نظامه، مردم همه نظام رو دوست دارند، دعوای خانوادگیه ، عناصر مرموزی هستند، ما که دعوا نداریم ما آشتی داریم و همه دیگه رضایت دادند و مقام رهبری هم فصل الخطابه. دارم می گم که اگر این اتفاق افتاد یک وقت جا نحورین! ساده انگاری نکنین که فکر کنین جمعیت زیادی برین می تونین که تحت تاثیر قرار بدین و نتیجه دیگه ای در بیاد.
نکته دوم اینست که باز من می بینم خیلی ها می پرسند که اگر جمعیت زیادی بریم، نماز جمعه رو فتحش می کنیم، در بغل می گیریم، تجمع رو برای اونها نا امن می کنیم. این درسته که این اصل کلی رو ما داریم که هر جا اونها تجمع دارند، ما هم چون تعدادمون بیشتره حضور پیدا می کنیم و نا امن می کنیم براشون. و نشون میدیم که ما مطالبه مون رو می خوایم و مطرح می کنیم. اما هنوز زوده که ما نماز جمعه تهران و شهرستان ها رو بتونیم فتح کنیم. هنوز یک مقداری کار داریم. هنوز اون آمادگی رو نداریم و نکته سوم اینست که خبری که مطرح شده که آقای مهندس موسوی میره، خود فیس بوک ایشون هم مطرح کرده که اطلاعی نداشته و روزنامه اعتماد و سایر روزنامه ها به غلط از اونجا نقل کردند. اگر رئیس جمهور منتخب اعلام کرد. کتبی! و نه شفاهی. توی همون سایت قلم که من میرم نماز جمعه، اونوقت با تمام قوا ما میریم نماز جمعه برای اینکه بگیم که رئیس جمهور منتخبمون رو پشتیبانی می کنیم. اگر آقای مهندس موسوی، فقط هم آقای مهندس موسوی، مکتوب تا ظرف چهارشنبه و پنجشنبه اعلام کرد که "من میرم نماز جمعه"، قدرت نمایی جنبشه که بره نماز جمعه و اعلام بکنه که ما اومدیم وایسادیم، و رئیس جمهور رو پشتیبانی می کنیم. اینکه چگونه حضور پیدا می کنیم، من فردا شب و پس فردا خدمتتون عرض خواهم کرد اگر مسجل بشه که آقای مهندس موسوی میره ولی اگر ایشون نره، به نماز جمعه تهران و شهرستان ها دلیلی نداره که پا بگذاریم.
عرضم تمومه تا فردای دیگه و دیدار دیگه خداحافظ – به امید پیروزی.
بامداد چهارشنبه 24 تیرماه 1388 و 15 جولای 2009 میلادی
متاسفانه خبر بدی رو داریم و اون اینست که بچه های زیادی که کشته شده ند ، شهدای جنبش ، جنازه هاشون توی سردخونه ست. بر آورد بیشتر از 150-60 نفره ولی اون چیزی که دقیق تا حالا قطعی شده بیش از 60-70 تا شناسایی شده داریم که من خبر های دقیق تر به دستم برسه در شب های بعد خدمتتون می گم. سهراب اعرابی یکی از این شهدای ماست. در کنار ندا و سایر شهدا.
این حادثه ، این صبعیت، این وحشیگری، این خشونت، این رفتار غیر انسانی و غیر دینی و غیر اخلاقی، این آدم کشی و جنایت که در تاریخ ما کم نظیره، وظیفه ما رو سنگین تر می کنه.
نکته اول اینست که روز پنجشنبه که تظاهرات به سبک ایرانی به قول مفسر ام اس ان بی سی از هوش ایرانی هاست که راه حلی پیدا کرده ند با تاکتیک پراکنده شدن و در همه جا بودن موفق شده ند که نیرو های سرکوبگر رو گیج بکنند و اونها کاری نتونند بکنند، ما روز پنجشنبه که روز شهداست، پنجشنبه و جمعه ای که در پیشه 5-8 بعد از ظهر هر کجای کشور که هستید هر کجای شهر که هستید، از خونه باید بیایم بیرون. مهم اینست که در همه جا بیایم بیرون. تا نیرو های سرکوبگر نتونند کاری بکنند. اگر یک منطقه خاصی ، یک شهر خاص ، فقط تهران باشه، فقط مشهد باشه، فقط رشت باشه ، یا هر شهر دیگه، فقط یک منطقه باشه اونوقت سرکوب میشه و این تاکتیکی که هفته گذشته تست کردیم، امتحان کردیم و جواب داد. همه وقتی 5 بعد از ظهر بیایم بیرون تا 8 شب، 9 شب وقتی در خیابون باشیم و در همه جا حضور داشته باشیم، اونوقت نیروهای سرکوبگر هم نمی تونن سرکوب بکنن. مثل امواج دریا ، همه شهر ها و حتی روستا های کشور رو در بر می گیره. با این اومدن توی خیابون، هر جایی که جمعیت پنجاه نفر- شصت نفر- صد نفر – هر تعدادی که صلاح می دونیم جمع میشه دور هم می تونه که با یک "وی" ساده ، یک شعار ساده با یک علامت سبز جنبش و بخصوص عکس سهراب و ندا و سایر شهدامون می تونیم که حرف خودمونو بزنیم، اعتراض خودمونو بکنیم، عکسمونو بگیریم، فیلممونو بگیریم، و دنیا رو هم مطلع کنیم.
این روز اتفاقا، روز پنجشنبه بسیار بسیار بسیار لازمه که دیسیپلین و نظم مبارزات بی خشونت رو رعایت کنیم. اطلاعاتی که ما داریم این است که اون جمع محدود سردار های رانت خور سپاه که حتی در فرماندهی سپاه هم منفور هستند و عوامل این سرکوب هستند، به شدت محل اختلاف واقع شده ند و زیر فشار هستند از طرف بچه های سالم و درست و پاک و امانتدار سپاه ، بسیج و نیروی انتظامی. بنابر این ما در جنبش مدنی دنبال انتقام گیری نیستیم. انتقام رو بعدا قانون خواهد گرفت از مرتکبین واقعی. ما بیش از هر وقت دیگه ای احتیاج داریم که روز پنجشنبه وقتی که اومدیم از خونه بیرون، هر جایی که از جلوی مقر نیروی انتظامی ، سپاه یا بسیج رد شدیم، یک شاخه گل و نه بیشتر( که یه وقت محل سوء استفاده های دیگه ای نشه ،) اگر خطری نداره و اخطاری نشده که تیر اندازی میشه، جلو بریم و بدیم به کسی که اونجا هست یا پای دیوارش بگذاریم. این کار رو اگر خطر نداشته باشه، یک بچه یا یک پیرزن یا یک پیرمرد هم می تونه انجام بده حتی و حتما هم عکس ها و فیلم هایی که می گیریم نشون میده که ما چگونه بار سنگین این جنایت رو روی دوش و وجدان بچه های سپاه و بسیج و نیروی انتظامی بار خواهیم کرد. این اونجائیست که نیرو های سرکوبگر به نقطه ی شکست نزدیک شده ند. بنابر این من استدعام اینست که دیسیپلین و نظم جنبش بدون خشونت رو رعایت بکنید. روز پنجشنبه احتیاج داریم هم همه بیرون بیایم در همه جا و هم اینکه با نظم خودمون و گل دادنمون نیرو های سرکوبگر رو به نقطه شکست که بسیار نزدیک شده ند نزدیک تر کنیم و در هم بشکونیم.
یه کسی پرسیده که آیا کار خوبیست که ما دم خونه های کسانی که عضو بسیج و سپاه هستند یا حتی عضوی از حکومت هستند یک " وی " بکشیم؟ عضو بالای حکومت. نه یک کارمند ساده. یک "وی" سبز بگذاریم و یک گل هم پاش بگذاریم ؟ حتما به نظر من کار خوبیست. "وی" سبز جنبش رو دم خونه هر بسیجی یا هر سپاهی یا هر عضو بالای حکومت. از معاون وزیر به بالا و مدیران ارشد بگذاریم، گل بگذاریم و اگر هم می تونیم بهتر از اون، اضافه بر اونها عکس سهراب و ندا و سایر شهدامونم اونجا به دیوار بزنیم. دم منزلشون و بعد هم اگر بتونیم باهاشون صحبت بکنیم. مطمئن باشید اینکار تاثیر داره.
نکته دیگه ای که سوال جدی ایست که این روز ها مطرحه بسیار هم پرسیده میشه اینست که جمعه و نماز جمعه رو چکار باید بکینم؟ من سه تا نکته رو سریع خدمتتون عرض می کنم. نکته اول اینکه بدانیم که دشمن یا کودتا چی ها می خوان چکار کنند؟ اطلاعاتی که ما داریم، نشون میده که آقای رفسنجانی در هماهنگی با آقای خامنه ای داره میره نماز جمعه. این تصور ساده رو نداشته باشیم که آقای رفسنجانی میره در نماز جمعه و محکم می ایسته و میگه من رای شما رو پس می گیرم و به ملت می پیونده! این کارو اگر ایشون می خواست بکنه باید قبل از رفتن به نماز جمعه بکنه و شفاف اعلام بکنه. قرار همچین چیزی نیست. بحث آشتی ملی قراره مطرح بکنند و از حضور بچه ها استفاده کنند. سهم نماز جمعه و تهران رو دوربین های تلویزیون هم بگذارند، دنیا رو هم دارند در جریان میگذارند که بعد بگن که این جمعیتی که اومد مثل اون چهل میلیون رای ، رای به نظامه، مردم همه نظام رو دوست دارند، دعوای خانوادگیه ، عناصر مرموزی هستند، ما که دعوا نداریم ما آشتی داریم و همه دیگه رضایت دادند و مقام رهبری هم فصل الخطابه. دارم می گم که اگر این اتفاق افتاد یک وقت جا نحورین! ساده انگاری نکنین که فکر کنین جمعیت زیادی برین می تونین که تحت تاثیر قرار بدین و نتیجه دیگه ای در بیاد.
نکته دوم اینست که باز من می بینم خیلی ها می پرسند که اگر جمعیت زیادی بریم، نماز جمعه رو فتحش می کنیم، در بغل می گیریم، تجمع رو برای اونها نا امن می کنیم. این درسته که این اصل کلی رو ما داریم که هر جا اونها تجمع دارند، ما هم چون تعدادمون بیشتره حضور پیدا می کنیم و نا امن می کنیم براشون. و نشون میدیم که ما مطالبه مون رو می خوایم و مطرح می کنیم. اما هنوز زوده که ما نماز جمعه تهران و شهرستان ها رو بتونیم فتح کنیم. هنوز یک مقداری کار داریم. هنوز اون آمادگی رو نداریم و نکته سوم اینست که خبری که مطرح شده که آقای مهندس موسوی میره، خود فیس بوک ایشون هم مطرح کرده که اطلاعی نداشته و روزنامه اعتماد و سایر روزنامه ها به غلط از اونجا نقل کردند. اگر رئیس جمهور منتخب اعلام کرد. کتبی! و نه شفاهی. توی همون سایت قلم که من میرم نماز جمعه، اونوقت با تمام قوا ما میریم نماز جمعه برای اینکه بگیم که رئیس جمهور منتخبمون رو پشتیبانی می کنیم. اگر آقای مهندس موسوی، فقط هم آقای مهندس موسوی، مکتوب تا ظرف چهارشنبه و پنجشنبه اعلام کرد که "من میرم نماز جمعه"، قدرت نمایی جنبشه که بره نماز جمعه و اعلام بکنه که ما اومدیم وایسادیم، و رئیس جمهور رو پشتیبانی می کنیم. اینکه چگونه حضور پیدا می کنیم، من فردا شب و پس فردا خدمتتون عرض خواهم کرد اگر مسجل بشه که آقای مهندس موسوی میره ولی اگر ایشون نره، به نماز جمعه تهران و شهرستان ها دلیلی نداره که پا بگذاریم.
عرضم تمومه تا فردای دیگه و دیدار دیگه خداحافظ – به امید پیروزی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر