سلام
دوشنبه 22 تیر ماه 1388 سیزده جولای سال 2009 میلادی
صبح اول وقت به وقت ایران
چند تا سوال رو از بین انبوه سوال هایی که میرسه، خدمتتون جواب بدم با مشورتی که با اون تیم مشاورین اینجا کردیم تا بعدا ادامه بحث فلج سازی رو بکنیم.
سوال اول اینست که " آیا می تونیم بریم به قله های کوه ها ، فتح قله های سبز رو بکنیم و اونجا علامت جنبش و پرچم سبز جنبش و عکس و شعار بگذاریم؟ آیا کار خوبیست؟" به نظر من قطعا کار خوبیست برای اینکه چند تا خاصیت داره اول اینکه وقتی بچه های ورزشکاری که می تونن به قله های کوه ها برن ، این کارو بکنن ، این باعث خواهد شد که اون سرکوبگر هایی هم که بعدا قراره برن اونا رو پاک بکنند، اون ها هم ناچارند یه بار تا قله ها برن یه خورده پاشون واز میشه. دوم اینکه در مسیر کوه ها ناچار میشن اونوقت نیرو بذارن، بگردن کوله پشتی ها رو و دنبال بکنند و یک جبهه ی جدید براشون باز میشه و سوم هم اینکه وقتی که شما فیلم و عکس بگیرید از گذاشتن علامت های جنبش در قله های کوه های ایران، فتح قله های سبز، این به خوبی به همه هم نشون میده که جنبش تا بلندای کوه های ایران هم خودش رو کشونده و به هر حال کار خوبیست. فقط نکته ی من اینست که پنجشنبه اگر بچه هایی این کارو می کنند حتمن جوری انجام بدن که پنجشنبه ها ساعت پنج بعد از ظهر باشند. ضمنا همینجا بگم که بعضی ها از استان خوزستان و استان های گرم تر نوشتند که ساعت پنج خیلی زوده و اینجا ها گرمه ما ساعت هفت برامون خوبه. از نظر منم اشکال نداره. فقط یک چیزی حواسشون باشه که ساعتی بیان بیرون که اگر هفت در خوزستان هوا بهتر شده و پنج خیلی گرمه اشکال نداره ولی خیلی هم دیر بشه تاریک میشه و نمیشه فیلم و عکس تهیه کرد. برای اینکه یک پای مهم حرکت عمومی تهیه فیلم و عکسه که دنیا رو در جریان بذاره بنابر این یک ساعتی رو باید توی استان های گرم تر انتخاب بکنند شاید شیش مناسب تر باشه که گرما کمی شکسته باشه ولی خیلی هم به تاریکی نخوره.
سوال دوم اینست که مطرح شده نماز جمعه این هفته آقای هاشمی قرار شده صحبت بکنه. آیا بریم یا نریم؟
به نظر من درسته که ما این اصل کلی رو داریم که هیچ کجایی برای کودتا چی ها نباید امن باشه و هر جا تجمعی دارند، باید بریم و شرکت بکنیم ما هم با شعار های خودمون، اما نماز جمعه تهران بخصوص حساسیت داره برای اینکه دوربین تلویزیون نشون میده و ممکنه که کلاه سر جنبش بگذارند. به نظر من این هفته اگر آقای مهندس موسوی رئیس جمهور منتخب اعلامیه داد و رسما مطرح کرد که او می خواد بره نماز جمعه، فکر بدی نیست. می تونن کسانی که دلشون می خواد با عکس آقای مهندس و با شعار های سبز جنبش برای پشتیبانی از رئیس جمهور منتخب برن. برای پشتیبانی از رئیس جمهور منتخب اگر رسما تا جمعه اطلاعیه از طرف آقای مهندس موسوی منتشر شد که می خواد بره. تا الان که چیزی دریافت نشده اما اگر چنین اطلاعیه ای دریافت نشد، رفتن کار ممکنه اصلا به صلاحی نباشه برای اینکه از روی حرف هایی که سایت های طرفدار کودتاچی ها و آقای احمدی نژاد شروع کرده اند در تائید آقای رفستجانی زدن، این خطر هست که ایشون تو نماز جمعه یه چیزایی بگه که جنبش رو سنگ رو یخ بکنه و بخواد که از مواضع رهبر دفاع کنه و در واقع وضعیت فعلی رو یه جوری مطرح بکنه واسه مردم و اینطوری جنبش صدمه خواهد خورد و رفتن خیلی ممکن است که به صلاح نباشه بخصوص اینکه اون اصل کلی ما که هر تشکلی رو باید ما هم حضور داشته باشیم همونطور که عرض کردم اختصاصا راجع به نماز جمعه تهران خیلی حساسه برای اینکه شب توی تلویزیون نشون می دن و ممکنه از جنبش سوء استفاده بکنند. فقط و فقط در شرایط خاصی که رئیس جمهور منتخب مردم آقای مهندس موسوی اعلامیه رسمی بده که میره اونجا، مجازه که برای دفاع از اون هر کی دلش می خواد بره. بازم اجباری نباید بدونیم. اونچه که آکسیون خود جنبشه و حضورشو در اون اعلام می کنه، اون پنجشنبه ها ساعت پنج تا هشته که حضور مردم در خیابون ها می تونه که نمایش قدرت همه باشه.
سوال بعدی باز تو همین رابطه ست چون خیلی سوال ها اومده که ما این هفته که دستور کار اینست که ساعت پنج، تظاهرات به سبک ایرانی در سراسر کشور بیایم بیرون، آیا گل دادن به سپاه نیروی انتظامی و پایگاه های بسیج، نزنند، ما رو نکشند... من حرفم اینست که اگر هر وقت احساس کردید خطری هست، این کار رو نکنید. و اصلا جلو نرید ولی خطر دوم اینه که بعضی ها نوشتن ممکنه یه تاج گل ببرن بذارن و خدای نکرده توش بمب باشه و پای جنبش بنویسن. به همین دلیل اگر کسی هم خواست گل بده یا یک برگ سبز بده، یک شاخه گل، فقط و فقط یک شاخه گل باشه که یک وقت یک همچین توطئه ای اتفاق نیافته. و حتما و حتما عکس و فیلم فراموش نشه. به نظر میرسه که اینکار از آکسیون هائیست که برای جنبش، برد- برده و برای اونها، باخت- باخت در صورتی که بخوان شدت عمل نشون بدن. ضمن اینکه دوباره تاکید می کنم شکاف توی نیرو های خوب بچه های سپاه و بچه های بسیجی که از این کشور دفاع کردند و فرزند های ملت هستند کاملا دیده میشه و ناراضی اند از دست یک تعداد رانت خوری که اون بالا نشسته اند و این اعمال رو می کنند، بنا بر این ما با این ها که برخورد بکنیم و اونها رو بغل بکنیم، اصلا به معنی اینست که اتفاقا ما با هم آشتی هستیم و همه یک جبهه هستیم در مقابل کودتای آقا مجتبی و یک عده رانت خوری که اون بالا نشسته اند و این جور فجایع به بار میارن.
سوال دیگه اینست که ما شب ها از ده تا ده و نیم که الله اکبر می گیم گاهی گلومون می گیره خیلی زیاده. بعضی جاها من دیدم که به کمک الله اکبر و چند تا شعار ، مثلا چمیدونم بوق استادیومی هم میارن یا چیز های دیگه. هیچ اشکالی هم نداره مهم اینست که حضورمون رو از ده تا ده و نیم شب روی پشت بوم نشون بدیم و اتحادی رو که داریم.
اما برگردیم به بحث فلج سازی. همونجور که عرض کردم، فلج سازی حکومت کودتا سه مرحله داره. مرحله اول اونجائیست که به نخبه ها بر می گرده . در واقع استفاده از پارتیزان ها، تاکتیک جنگ های چریکی در مبارزات صلح آمیز و بی خشونته. یعنی بچه هایی که فعالند میان و نشون میدند که حکومت کودتا نمی تونه به گرده ی ملت سوار شه. براش حکومت نا پذیر می کنند. براش حکومت ناپذیر می کنند. همین ها بهترین کسانی مشن که بعدا کمیته های اعتصاب رو شکل میدن روی برق، روی مخابرات و روی برنامه های کامپیوتر، روی هر سه این ها مانور می کنند و نا امن می کنند حکومت رو و دستگاه های دولتی، کارخانجات دولت و ادارات دولتی رو.
مرحله دوم مرحله ایست که عموم مردم رو دعوت می کنیم به مشارکت در کاری که براشون هیچ هزینه ای نداره. یعنی نپرداختن قبض آب و برق و تلفن و گاز که از چند هفته دیگه که یه مقداری سیستم های دلت ریخت به هم و وضعش خراب شد و نتونست که کار ها رو اداره بکنه، اونوقت، این معنی پیدا خواهد کرد و فاز سوم فازیست که کمیته های اعتصاب که شکل گرفته که بعدا بیشتر راجع بهش صحبت می کنیم، اون وقت همه مردم رو میشه دعوت کرد که سرکارشون نرند که الان هنوز زوده.
من نکته آخریم اینست که برنامه های کامپیوتری در هر جایی، در بانک ها در ادارات ، در شهرداری، در کارخانجات ، در همه جا ، این ها مسائلیست که گروه هایی الان تشکیل شده در داخل ایران، بچه های ایرانی در خارج هم دارند کمک می دن که چه جوری ما این ها رو بتونیم بخوابونیم و دولت نتونه احساس امنیت بکنه.
عرضم تمومه تا گفتار دیگه و به امید پیروزی بر کودتاچی ها
سوال هایی که برای ایشون فرستادم
: یکی درباره کوهنوردی و کشوندن جنبش به کوه نکاتی وجود داره که باید بهش توجه کرد
یکی اینکه اونا ممکنه در پایین کوه کمین کنند و کوهنورد های خسته ی از کوه برگشته رو بگیرن و بازداشت کنند و دوربین هاشون رو هم نابود کنند. دوم اینکه اگر توی کوه خدای نکرده بخواد از گاز اشک آور استفاده کنند، باعث سرگیجه و بد حالی کوهنوردان بشه خطرش از لحاظ از دست دادن تعادل توی پرتگاه ها زیاد خواهد بود. نمی دانم تا چه حد صلاح است که مردم رو تشویق به اینکار کنیم و اگر اعلام نشه و بصورت خود جوش و بدون اعلام و برنامه یک روزی در هفته بعضی ها اینکارو بکنند ایراد نداره که زیاد قابل کنترل نباشه براشون.
نکته دوم درباره فلج سازی، یکی درباره نپرداختن قبوض که مردم از قطع شدن آب و برق می ترسند. و مثلا بعض ها می گن ما با بچه کوچیک بدون آب و برق برامون سخته و توی اینکار مشارکت نمی کنیم. یا اینکه بعضی پزشک ها میگن که توی بیمارستان ها که باید برق اضطراری داشته باشیم چون نداریم، این جنبش روشن کردن همزمان وسایل برقی ممکنه باعث قطع برق بشه و بیمار هایی که به دستگاه ها وصلند در خطر می افتند.
درباره ساعت تجمع ها بعضی ها معتقدند که اگر به صبح بیافتد چون شهر را فلج خواهد کرد دست و پای کودتاچی ها در سرکوب هم بسته تر خواهد بود. مثلا صبح اگر تجمع سمت بازار صورت بگیرد کنترلش برای کودتاچی ها بسیار سخت تر خواهد بود.
اگر پاسخ بدید ممنون میشیم.
دوشنبه 22 تیر ماه 1388 سیزده جولای سال 2009 میلادی
صبح اول وقت به وقت ایران
چند تا سوال رو از بین انبوه سوال هایی که میرسه، خدمتتون جواب بدم با مشورتی که با اون تیم مشاورین اینجا کردیم تا بعدا ادامه بحث فلج سازی رو بکنیم.
سوال اول اینست که " آیا می تونیم بریم به قله های کوه ها ، فتح قله های سبز رو بکنیم و اونجا علامت جنبش و پرچم سبز جنبش و عکس و شعار بگذاریم؟ آیا کار خوبیست؟" به نظر من قطعا کار خوبیست برای اینکه چند تا خاصیت داره اول اینکه وقتی بچه های ورزشکاری که می تونن به قله های کوه ها برن ، این کارو بکنن ، این باعث خواهد شد که اون سرکوبگر هایی هم که بعدا قراره برن اونا رو پاک بکنند، اون ها هم ناچارند یه بار تا قله ها برن یه خورده پاشون واز میشه. دوم اینکه در مسیر کوه ها ناچار میشن اونوقت نیرو بذارن، بگردن کوله پشتی ها رو و دنبال بکنند و یک جبهه ی جدید براشون باز میشه و سوم هم اینکه وقتی که شما فیلم و عکس بگیرید از گذاشتن علامت های جنبش در قله های کوه های ایران، فتح قله های سبز، این به خوبی به همه هم نشون میده که جنبش تا بلندای کوه های ایران هم خودش رو کشونده و به هر حال کار خوبیست. فقط نکته ی من اینست که پنجشنبه اگر بچه هایی این کارو می کنند حتمن جوری انجام بدن که پنجشنبه ها ساعت پنج بعد از ظهر باشند. ضمنا همینجا بگم که بعضی ها از استان خوزستان و استان های گرم تر نوشتند که ساعت پنج خیلی زوده و اینجا ها گرمه ما ساعت هفت برامون خوبه. از نظر منم اشکال نداره. فقط یک چیزی حواسشون باشه که ساعتی بیان بیرون که اگر هفت در خوزستان هوا بهتر شده و پنج خیلی گرمه اشکال نداره ولی خیلی هم دیر بشه تاریک میشه و نمیشه فیلم و عکس تهیه کرد. برای اینکه یک پای مهم حرکت عمومی تهیه فیلم و عکسه که دنیا رو در جریان بذاره بنابر این یک ساعتی رو باید توی استان های گرم تر انتخاب بکنند شاید شیش مناسب تر باشه که گرما کمی شکسته باشه ولی خیلی هم به تاریکی نخوره.
سوال دوم اینست که مطرح شده نماز جمعه این هفته آقای هاشمی قرار شده صحبت بکنه. آیا بریم یا نریم؟
به نظر من درسته که ما این اصل کلی رو داریم که هیچ کجایی برای کودتا چی ها نباید امن باشه و هر جا تجمعی دارند، باید بریم و شرکت بکنیم ما هم با شعار های خودمون، اما نماز جمعه تهران بخصوص حساسیت داره برای اینکه دوربین تلویزیون نشون میده و ممکنه که کلاه سر جنبش بگذارند. به نظر من این هفته اگر آقای مهندس موسوی رئیس جمهور منتخب اعلامیه داد و رسما مطرح کرد که او می خواد بره نماز جمعه، فکر بدی نیست. می تونن کسانی که دلشون می خواد با عکس آقای مهندس و با شعار های سبز جنبش برای پشتیبانی از رئیس جمهور منتخب برن. برای پشتیبانی از رئیس جمهور منتخب اگر رسما تا جمعه اطلاعیه از طرف آقای مهندس موسوی منتشر شد که می خواد بره. تا الان که چیزی دریافت نشده اما اگر چنین اطلاعیه ای دریافت نشد، رفتن کار ممکنه اصلا به صلاحی نباشه برای اینکه از روی حرف هایی که سایت های طرفدار کودتاچی ها و آقای احمدی نژاد شروع کرده اند در تائید آقای رفستجانی زدن، این خطر هست که ایشون تو نماز جمعه یه چیزایی بگه که جنبش رو سنگ رو یخ بکنه و بخواد که از مواضع رهبر دفاع کنه و در واقع وضعیت فعلی رو یه جوری مطرح بکنه واسه مردم و اینطوری جنبش صدمه خواهد خورد و رفتن خیلی ممکن است که به صلاح نباشه بخصوص اینکه اون اصل کلی ما که هر تشکلی رو باید ما هم حضور داشته باشیم همونطور که عرض کردم اختصاصا راجع به نماز جمعه تهران خیلی حساسه برای اینکه شب توی تلویزیون نشون می دن و ممکنه از جنبش سوء استفاده بکنند. فقط و فقط در شرایط خاصی که رئیس جمهور منتخب مردم آقای مهندس موسوی اعلامیه رسمی بده که میره اونجا، مجازه که برای دفاع از اون هر کی دلش می خواد بره. بازم اجباری نباید بدونیم. اونچه که آکسیون خود جنبشه و حضورشو در اون اعلام می کنه، اون پنجشنبه ها ساعت پنج تا هشته که حضور مردم در خیابون ها می تونه که نمایش قدرت همه باشه.
سوال بعدی باز تو همین رابطه ست چون خیلی سوال ها اومده که ما این هفته که دستور کار اینست که ساعت پنج، تظاهرات به سبک ایرانی در سراسر کشور بیایم بیرون، آیا گل دادن به سپاه نیروی انتظامی و پایگاه های بسیج، نزنند، ما رو نکشند... من حرفم اینست که اگر هر وقت احساس کردید خطری هست، این کار رو نکنید. و اصلا جلو نرید ولی خطر دوم اینه که بعضی ها نوشتن ممکنه یه تاج گل ببرن بذارن و خدای نکرده توش بمب باشه و پای جنبش بنویسن. به همین دلیل اگر کسی هم خواست گل بده یا یک برگ سبز بده، یک شاخه گل، فقط و فقط یک شاخه گل باشه که یک وقت یک همچین توطئه ای اتفاق نیافته. و حتما و حتما عکس و فیلم فراموش نشه. به نظر میرسه که اینکار از آکسیون هائیست که برای جنبش، برد- برده و برای اونها، باخت- باخت در صورتی که بخوان شدت عمل نشون بدن. ضمن اینکه دوباره تاکید می کنم شکاف توی نیرو های خوب بچه های سپاه و بچه های بسیجی که از این کشور دفاع کردند و فرزند های ملت هستند کاملا دیده میشه و ناراضی اند از دست یک تعداد رانت خوری که اون بالا نشسته اند و این اعمال رو می کنند، بنا بر این ما با این ها که برخورد بکنیم و اونها رو بغل بکنیم، اصلا به معنی اینست که اتفاقا ما با هم آشتی هستیم و همه یک جبهه هستیم در مقابل کودتای آقا مجتبی و یک عده رانت خوری که اون بالا نشسته اند و این جور فجایع به بار میارن.
سوال دیگه اینست که ما شب ها از ده تا ده و نیم که الله اکبر می گیم گاهی گلومون می گیره خیلی زیاده. بعضی جاها من دیدم که به کمک الله اکبر و چند تا شعار ، مثلا چمیدونم بوق استادیومی هم میارن یا چیز های دیگه. هیچ اشکالی هم نداره مهم اینست که حضورمون رو از ده تا ده و نیم شب روی پشت بوم نشون بدیم و اتحادی رو که داریم.
اما برگردیم به بحث فلج سازی. همونجور که عرض کردم، فلج سازی حکومت کودتا سه مرحله داره. مرحله اول اونجائیست که به نخبه ها بر می گرده . در واقع استفاده از پارتیزان ها، تاکتیک جنگ های چریکی در مبارزات صلح آمیز و بی خشونته. یعنی بچه هایی که فعالند میان و نشون میدند که حکومت کودتا نمی تونه به گرده ی ملت سوار شه. براش حکومت نا پذیر می کنند. براش حکومت ناپذیر می کنند. همین ها بهترین کسانی مشن که بعدا کمیته های اعتصاب رو شکل میدن روی برق، روی مخابرات و روی برنامه های کامپیوتر، روی هر سه این ها مانور می کنند و نا امن می کنند حکومت رو و دستگاه های دولتی، کارخانجات دولت و ادارات دولتی رو.
مرحله دوم مرحله ایست که عموم مردم رو دعوت می کنیم به مشارکت در کاری که براشون هیچ هزینه ای نداره. یعنی نپرداختن قبض آب و برق و تلفن و گاز که از چند هفته دیگه که یه مقداری سیستم های دلت ریخت به هم و وضعش خراب شد و نتونست که کار ها رو اداره بکنه، اونوقت، این معنی پیدا خواهد کرد و فاز سوم فازیست که کمیته های اعتصاب که شکل گرفته که بعدا بیشتر راجع بهش صحبت می کنیم، اون وقت همه مردم رو میشه دعوت کرد که سرکارشون نرند که الان هنوز زوده.
من نکته آخریم اینست که برنامه های کامپیوتری در هر جایی، در بانک ها در ادارات ، در شهرداری، در کارخانجات ، در همه جا ، این ها مسائلیست که گروه هایی الان تشکیل شده در داخل ایران، بچه های ایرانی در خارج هم دارند کمک می دن که چه جوری ما این ها رو بتونیم بخوابونیم و دولت نتونه احساس امنیت بکنه.
عرضم تمومه تا گفتار دیگه و به امید پیروزی بر کودتاچی ها
سوال هایی که برای ایشون فرستادم
: یکی درباره کوهنوردی و کشوندن جنبش به کوه نکاتی وجود داره که باید بهش توجه کرد
یکی اینکه اونا ممکنه در پایین کوه کمین کنند و کوهنورد های خسته ی از کوه برگشته رو بگیرن و بازداشت کنند و دوربین هاشون رو هم نابود کنند. دوم اینکه اگر توی کوه خدای نکرده بخواد از گاز اشک آور استفاده کنند، باعث سرگیجه و بد حالی کوهنوردان بشه خطرش از لحاظ از دست دادن تعادل توی پرتگاه ها زیاد خواهد بود. نمی دانم تا چه حد صلاح است که مردم رو تشویق به اینکار کنیم و اگر اعلام نشه و بصورت خود جوش و بدون اعلام و برنامه یک روزی در هفته بعضی ها اینکارو بکنند ایراد نداره که زیاد قابل کنترل نباشه براشون.
نکته دوم درباره فلج سازی، یکی درباره نپرداختن قبوض که مردم از قطع شدن آب و برق می ترسند. و مثلا بعض ها می گن ما با بچه کوچیک بدون آب و برق برامون سخته و توی اینکار مشارکت نمی کنیم. یا اینکه بعضی پزشک ها میگن که توی بیمارستان ها که باید برق اضطراری داشته باشیم چون نداریم، این جنبش روشن کردن همزمان وسایل برقی ممکنه باعث قطع برق بشه و بیمار هایی که به دستگاه ها وصلند در خطر می افتند.
درباره ساعت تجمع ها بعضی ها معتقدند که اگر به صبح بیافتد چون شهر را فلج خواهد کرد دست و پای کودتاچی ها در سرکوب هم بسته تر خواهد بود. مثلا صبح اگر تجمع سمت بازار صورت بگیرد کنترلش برای کودتاچی ها بسیار سخت تر خواهد بود.
اگر پاسخ بدید ممنون میشیم.
۱ نظر:
من جای سازگارا یه کامنت بدم. صبح که مردم اکثرا سر کارند و تو اداره ها و شرکت ها جمع می شوند اصلا؟ بعد اینکه چون یکی از کسایی بودم که سوال بیمارستان برام پیش اومد این توضیح روبدم که بیمارستانها سیستم برق اضطراری رو علی الاصول دارند یعنی اگه نداشته باشند اصلا درشون تخته میشه. یه دوستی هم می گفت سیستم با گازوییل کار می کنه و تا وقتی گازوییل باشه به راهه. اما یادته سر قضیه قطع برق سراسری که شایعه شد کسی مرد به علت وصل نشدن برق یکی از بیمارستانها؟ من در واقع نگران اینطور مسایلم که مخصوص ایرانند. در واقع می خوام مطمئن شم با این سوال یه وقت واسه کسی این تصور پیش نیاد که بیمارستانها ممکنه برق اضطراری نداشته باشن. چون اگه این تصور پخش شه خیلی ها رو از این کار منصرف می کنه
ارسال یک نظر